บทที่ 215 — การไถ่ถอนของไค

ยามเที่ยงคืนคืนนั้น... อากาศคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นควันไฟและการทรยศ

เถ้าถ่านร่วงโรยราวหิมะสีดำ ปกคลุมเส้นผมสีเงินของฉันจนมืดหม่น ฉาบทาไปทั่วฝ่ามือและก้อนหินที่ชุ่มโชกด้วยเลือด ไอเย็นของฉันเกาะกุมเศษหินที่แตกกระจาย แผ่ขยายดุจเส้นเลือดแห่งแสงสว่างฝ่าความมืดมิด ภาพสนามรบพร่าเลือนไปหมด สิ่งเดียวที่ฉันได้ยิน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ